Cidade Maravilhosa

We zijn weer een week verder en het leek mij nu een mooi moment om over mijn dagelijkse leven te vertellen. Ik huur een kamer in Copacabana van Marcos, een 24-jarige bioloog. Hij werkt op hetzelfde instituut als ik genaamd Fiocruz. Hij werkt alleen met muggen en ik met mensen. We hebben eigenlijk weinig contact omdat onze levensstijlen nogal verschillen. Het is hier normaal voor de rijke jeugd om veel wiet te roken en dat doet hij dan ook (bijna) dagelijks. Het is hier niet legaal maar de politie pakt alleen de dealers aan wat neerkomt op de armere bevolking terwijl de rijke overal mee wegkomen. Het is hier ook heel normaal om een schoonmaakster in huis te hebben en het liefst meer dan 1. Zij doen alles in het huishouden waaronder ook boodschappen en koken. Wij hebben er een die een keer in de week de hele dag aan de gang is in dit kleine appartement. Mijn huisgenoot doet dan ook helemaal niets aan het huishouden. Hij eet afhaal of magnetron maaltijden, laat alle afwas staan totdat zij komt en ook zijn vieze was legt hij bij de wasmachine. Hij laat zijn schone wasgoed hangen totdat zij de volgende week weer komt om het netjes in zijn kast te leggen. Dat is dus niet helemaal mijn stijl.
Mijn wekker gaat iedere werkdag om 7 uur. Ik mag zelf bepalen hoe laat ik bij mijn stage ben maar dan is het weer nog aangenaam met 28 graden. Er gaan twee bussen van copa rechtstreeks naar Fiocruz en die doen er tussen de 30 minuten en 2 uur over om er te komen. Het verkeer is zeer onvoorspelbaar met wegen die zomaar afgesloten zijn en levensgevaarlijk (er gebeuren ontzettend veel ongelukken). Meestal is er geen file omdat hier de richting van het verkeer afhangt van de dag en tijd. 's morgens gaat er een 6-baans weg uit copa en 's middags zijn dat maar 2 banen. Er zijn hier dan ook een hoop stoplichten met licht aan twee kanten Op zondag zijn 3 banen aan de strand kant helemaal dicht voor autoverkeer en ideaal voor fietsers en skaters.
Op Fiocruz zit ik in een klein gebouwtje aan het einde van het park. Hier werken ongeveer 30 mensen waarvan 2 mannen. De ene helft van het gebouw en de mensen zijn bezig met onderzoeken en de andere helft is kantoor en daar werken mensen met de data (ik hoor bij de tweede groep). Er is geen afgesproken tijd voor lunch dus iedereen doet zijn ding. de meeste hebben lunch mee maar er zijn ook lunchcafé op het terrein en daar ga ik dan heen (omdat het eten gewoon veel lekkerder is dan ik kan maken). Er is ook geen eindtijd dus ik ga meestal rond 3 uur weer naar huis en als ik energie over heb neem ik nog snel even een duik in de oceaan. Ik ga in het donker niet alleen over straat dus meestal ben ik lekker de hele avond thuis.

Rio heeft al het moois wat je maar kunt bedenken en heeft zijn bijnaam 'cidade maravilhosa' de prachtige stad ook zeker verdient. Vooral op momenten dat ik langs must-sees in Rio voel ik de magie van de stad en denk ik dat er geen mooiere plek is op aarde. Totdat je in de brandende zon bij de bushalte voor Fiocruz staat te wachten en er mensen voorbij lopen die pure armoede uitstralen en die verminkt zijn door slechte medische zorg. Of zoals gister dat de bushalte extra wordt bewaakt omdat de omliggende favella die nacht in oorlog was met de politie.
Tot nu toe wint de maravilhosa en ben ik blij dat ik hier nog een tijdje kan blijven!